Handen tekenen is een van de meest populaire onderwerpen waar kunstenaars naar vragen. Dat komt omdat weten hoe je handen moet tekenen essentieel is als je de figuur tekent. Maar het kan ook intimiderend zijn. Daarom wil ik dit artikel over hand tekenen, eenvoudig gemaakt door een van onze favoriete instructeurs, Brent Eviston, met je delen.
De tutorial breekt de essentiële stappen uit zonder je te overweldigen! Als je een "ah-ha!" -Moment hebt, is dat te verwachten! En als je er meer van wilt, overweeg dan zeker Brent's Essentials-kit voor het tekenen van figuren (ook beschikbaar als een digitale kit) waar hij anatomie, gebaar, vorm en meer behandelt. Alle essentiële dingen die een kunstenaar nodig heeft, geleverd op een manier die eenvoudig en duidelijk is.
Genieten!
Courtney
Mijn benadering van handtekeningen
Het tekenen van de menselijke hand kost bijna net zoveel kennis, vaardigheid en ervaring als het tekenen van de hele rest van de figuur. Bij het tekenen van de hand kunt u echter veel van dezelfde tools en technieken aanpassen die u al gebruikt om de rest van de figuur te tekenen.
In dit artikel zal ik je door een paar belangrijke manieren leiden om handtekeningen te benaderen, zodat je je vaardigheden kunt verbeteren en zelfverzekerde tekeningen kunt maken.
Gebaartekeningen van de hand
Gebaren tekenen is een basisvaardigheden voor het tekenen van figuren. Hoewel je gebaartekeningen op vele manieren kunt benaderen, houden de meeste strategieën snelle tekeningen in (van 10 seconden tot vijf minuten) die het onderwerp in zo min mogelijk slagen vereenvoudigen, evenals dynamiek boven nauwkeurigheid en grote, algemene vormen boven kleine details.
Bij het maken van gebaartekeningen van de volledige figuur, worden aslijnen gebruikt om de hoek vast te leggen tussen een paar oriëntatiepunten op het lichaam, meestal van de heupen of schouders.
In de onderstaande tekening ziet u hoe u een combinatie van dynamische richtingsmarkeringen en aslijnen kunt gebruiken om de hoek van de pols en de lijn van de knokkels vast te leggen. Dit is een uitstekende manier om snel de meest prominente vormen en verhoudingen van de hand vast te leggen. Vergeet niet dat je gebaartekening een lichte basis zal leggen waarop je de rest van je tekening zult bouwen, dus begin zo licht mogelijk.
De straallijn
Begin bij het tekenen van een gebaar met de straalzijde van de pols (de zijde met de duim). In de tekening links (fig. 1) beweegt een lijn van de radiale zijde van de pols helemaal naar de punt van de wijsvinger, waarbij de duim wordt genegeerd. Als de radiale zijde van de pols en de aanwijsvinger niet gemakkelijk zichtbaar zijn, kunt u overschakelen naar het trekken van de ulnaire zijde van de pols naar de pink. Let vooral op waar deze lijn van richting verandert.
Aslijnen
Bij het gebaren van de handen kunnen aslijnen op twee verschillende manieren worden gebruikt. Het eerste punt is bij de pols. In de middelste tekening (fig. 1) heb ik een lijn getrokken van de ulna naar de straal. Met deze hoek op zijn plaats, kunt u de pols vervolgens 'rechtop zetten' en de kijker de ruimtelijke oriëntatie van de doos van de pols meedelen.
Vervolgens kun je, net zoals je een aslijn zou gebruiken om de hoek tussen paren skeletoriëntatiepunten van het lichaam vast te leggen, een enkele lijn tekenen om de positie van alle vier knokkels van de vingers vast te leggen. Vraag jezelf af of de knokkellijn dichter bij de punt van de aanwijsvinger of dichter bij de pols lijkt. Ik raad aan een proportionele meting te doen en vervolgens de afstanden te vergelijken terwijl u de knokkellijn plaatst.
Actief versus passief
Ten slotte heb ik in de tekening rechts (afb. 1) elk van de vingers en duim gebaren. In dit vroege gebarenstadium, in plaats van beide zijden van de contour van elke vinger te tekenen, concentreert u zich alleen op de actieve kant (de buitenkant van de bocht) in plaats van de passieve kant waar het vlees instort om de bocht tijdens het tekenen op te vangen.
Let vooral op waar op de knokkel elke vinger uitsteekt. Overweeg ook de lengte van elke vinger in relatie tot de rest van de hand, evenals de andere vingers en duim.
Hou het simpel
Met gebaren tekenen kunt u de meest prominente richtingen, vormen en relaties van de hand vastleggen zonder voortijdig in details verstrikt te raken. Het is belangrijk om te onthouden: bij het tekenen zijn er geen zilveren kogels.
Het tekenen van de hand is een uitdaging en je zou verschillende pogingen en herzieningen moeten verwachten. Als u dit met zorg doet, kunt u met deze techniek de basisvormen van de hand in de juiste verhouding vastleggen en krijgt u een solide basis zodat u de rest van uw tekening kunt bouwen voordat u verder gaat met meer details.
Hier zijn enkele handgebaren van drie minuten (fig. 2) die sterk vertrouwen op de zojuist beschreven methode. Vergeet niet dat er niet slechts één juiste manier is om een gebaartekening te maken, dus experimenteer om een proces te vinden dat voor u werkt.
De basisvolumes van de hand
Een andere fundamentele strategie van het tekenen van figuren is het vereenvoudigen van het lichaam tot zijn meest elementaire volumes. Hoewel er geen enkele manier is om dit te doen (en het verandert afhankelijk van het lichaam van het model, de pose en de conceptie van de kunstenaar), is het meestal een combinatie van dozen, bollen en cilinders.
Werk het grootst tot het kleinst
Probeer bij het tekenen altijd eerst met de grootste formulieren te beginnen en naar kleinere formulieren toe te werken. Het grootste volume van de hand is de doosachtige vorm die de vingers en duim verbinden. Je kunt denken aan dit vak als beginnend bij de pols en eindigend bij de knokkellijn (nogmaals, de duim negerend).
Het vinden van de plaatsing, verhoudingen en ruimtelijke oriëntatie van dit vak is een van de meest krachtige manieren om met een handtekening te beginnen.
Breng cilindrische segmenten tot stand
De vingers en duim kunnen worden vereenvoudigd tot een reeks cilinders met de vingertoppen aan de uiteinden afgerond. Elke vinger heeft drie cilindrische segmenten, terwijl de duim er slechts twee heeft.
In de onderstaande tekeningen (fig. 3 en 4) begon ik met het hierboven beschreven gebarenproces voordat ik eerst de grote doos van de hand tekende en vervolgens de vingers en duim als een reeks cilindrische segmenten tekende. Ik heb vooral aandacht besteed aan de ellipsen van elke cilinder omdat ellipsen de ruimtelijke oriëntatie van de vorm weergeven.
Het is belangrijk op te merken dat de doos van de hand van vorm kan veranderen, vooral gezien vanaf de palmzijde waar het buigen van de vingers de knokkellijn lijkt te veranderen.
Zodra de grootte en de plaatsing van de verschillende cilindrische segmenten zijn getekend, kunt u alle resterende details, zoals de aansluiting van de duim op de doos van de hand, gebaren.
Lichte logica
Het vereenvoudigen van de vormen van de hand tot hun fundamentele volumes helpt je niet alleen om ze effectief in de ruimte te oriënteren, maar het helpt je ook om het algemene verlichtingsschema te begrijpen. Licht werkt op een voorspelbare en logische manier samen met basisvolumes. Als je eenmaal de basisvolumes van een onderwerp begrijpt, begrijp je hoe licht erover valt.
Leg licht en schaduw vast
Het is belangrijk om te onthouden dat als u details toevoegt en de licht- en schaduwpatronen complexer worden, u het algehele verlichtingsschema intact houdt. Als u bijvoorbeeld naar de pezen van de vingers kijkt, kunt u zien dat hoewel ze de grote platte uitgestrektheid van tieback van de hand verbreken, het grotere verlichtingsschema nog steeds dominant is.
In de tekening links (afb. 5) worden de basisvolumes van de hand getekend met behulp van de strategieën die in dit artikel worden gedeeld. Ik heb ook het basisverlichtingsschema van deze volumes getekend. Het grote, platte vlak van de doos van de hand krijgt veel licht met het zijvlak in de schaduw, dat een schaduw werpt over de volumes van de duim. Elk van de cilinders van de vinger heeft licht aan de linkerkant en gaat rechts in de schaduw.
Neem de tijd om deze twee tekeningen te vergelijken. Hopelijk kun je zien dat hoewel de meer voltooide tekening aan de rechterkant veel meer detail bevat, deze nog steeds hetzelfde algemene verlichtingsschema behoudt dat wordt weergegeven in de tekening aan de linkerkant.
Blijf leren nieuwe technieken voor hand tekenen
Hoewel het bestuderen van de musculoskeletale anatomie van de hand essentieel is voor succesvol handtekenen, zullen de technieken die je net hebt geleerd je op weg helpen en ervoor zorgen dat, wanneer je later anatomische details toevoegt, ze worden georganiseerd met een geloofwaardig kader.
Met talloze manieren om handtekenen te benaderen, moedig ik je aan om zoveel mogelijk te leren. Ik vertel mijn studenten dat het, waar mogelijk, het beste is om hun tekenproces te vereenvoudigen en de basisvaardigheden te beheersen, waaronder gebaren tekenen, volumetrisch tekenen en lichtlogica. Het leren aanpassen van deze bekende strategieën aan nieuwe tekenuitdagingen is een uitstekende manier om uw tekenproces te stroomlijnen en complexe onderwerpen te destilleren tot toegankelijke en tekenbare vormen.
Ontmoet Brent Eviston
Voor Brent is tekenen altijd zijn passie en primaire uitdrukkingsmiddel geweest. Na zijn studie aan het Otis College of Art and Design is hij vele vormen van tekenen blijven bestuderen, waaronder traditioneel meester-tekenwerk, architecturaal tekenen en illustreren, anatomisch tekenen en conceptueel tekenen.