Ik zal de eerste zijn om toe te geven dat ik snel opgewonden raak. Vreugde en gelach zijn zelden ver van de oppervlakte, en daar is een goede reden voor. Ik absorbeer het van anderen, zoals een spons. Als ik luister naar iemand die gepassioneerd is over zijn of haar vak, kan ik het voelen, en ik wil die passie vieren, die vonk, die ons allemaal een beetje interessanter maakt, een beetje levendiger.
Betsy Dillard Stroud heeft die vonk, en het is niet ver van je bereik. Ze kwam onlangs met een nieuw boek dat een eerbetoon is aan kunstenaars die zoveel van ons hebben geïnspireerd, onderwezen en ontroerd. In Watercolour Masters and Legends vertelt Betsy ons: “Dit boek is het resultaat van mijn liefdesaffaire met waterverf en watermedia, de grote kunstenaars die ik heb geleerd, mijn bewondering voor enkele van mijn meest inventieve collega's en mijn verlangen om iets te maken dat was 'writ in water', een blijvend eerbetoon aan niet alleen de schilders in het boek, maar ook aan de wereld van waterverf en watermedia. Als kunstenaars zijn we esthetische alchemisten en in plaats van objecten in goud te veranderen, maken we het onzichtbare zichtbaar, het gewone buitengewone terwijl we de gefilmde magie en welsprekendheid verkennen in de symbolische taal van waterverf en watermedia.”
Al opgewonden? Hier is een fragment uit haar collectie, over de abstracte waterverfschilderijen van Stan Kurth.
Artiestprofiel: Stan Kurth door Betsy Dillard Stroud
Er is een complexe eenvoud in de schilderijen van Stan Kurth die zowel paradoxaal als eenvoudig is. Terwijl hij met meerdere lagen aquarel en gesso werkt, ontstaan zijn provocerende beelden. Ambiguïteit en vorm vloeien samen in een enkelvoudige, samenhangende visie die de kijker betoverd houdt.
Als afvallige is Stan niet gehecht aan een methodische manier om een schilderij te beginnen of af te maken. Al zijn schilderijen getuigen van zijn unieke gezichtspunt. Stan geeft toe dat hij in de jaren '80 het opgeven van serieuze beeldende kunst opgaf en zich toelegde op grafische kunst. Nu is hij een andere man die een meer intrigerende weg aflegt zonder grenzen of stringente methoden. Stan leeft nu in de wereld van subjectieve kunst. Hij laat elke emotie, elke bewuste en onbewuste duw toe op het oppervlak van zijn schilderij. Deze duwtjes kunnen een dunne lijn zijn die snel wordt getekend met een olieketel van verwaterde zwarte gesso, een gestructureerde lijn uitgevoerd met een normaal krijtje of een overvloed aan spontane spatten kleuren, niet gepland, laten vallen of geverfd. Dan begint het schilderij. Waar het heen gaat, weet niemand, zelfs Stan niet.
Hij beweert: "Wat ik leuk vind in het schilderij, of het nu symbolen, kleuren of de waarde in het schilderij zijn, ik wil dat de ambiguïteit en het mysterie naar voren komen, omdat ze de essentiële elementen in mijn werk zijn."
Stan tekent elke dag in zijn schetsboek en zijn tekeningen vertegenwoordigen de meesterlijke manier waarop hij omgaat met lijn en drama. Er is een subtiliteit over de schilderijen van Stan die niet in de tekeningen wordt gezien, maar elk is even dwingend en drukt de humeurigheid, de dubbelzinnigheid en de vaardigheid uit waarmee hij tekent en schildert.
"Er gebeurt iets met me tijdens elk proces", legt Stan uit. “Ik zal bijvoorbeeld aan iets werken dat niet werkt, en misschien zal ik iets morsen of iets smeren. Dat is wanneer de magie gebeurt."
In het echte leven beschrijft hij zijn ontwaken tot kunst en God als zijn rit naar Damascus, een metafoor voor zijn schilderende leven en zijn spirituele leven.
Als kind stelde zijn tante hem bloot aan kunst, waarvan hij zegt: "blies me weg." Maar hij vocht met zichzelf. "Is dit levensvatbaar?" Vroeg hij. Zo begon hij zijn collegiale carrière in de pre-law en beschrijft hij het veranderen van kunst in zijn laatste jaar als een "knipperende" ervaring.
“Schilderen is spiritueel. Het is persoonlijk. Ik vraag me af: waar komt dit vandaan? De mijne is een melancholieke ervaring, 'zegt hij broederig terwijl hij in de verte kijkt. "En het is geen stapsgewijze procedure."
Wat hij heeft bereikt, is een esthetische prestatie. Onverwachte lijnen lijken te zweven onder het bovenoppervlak van het papier, en omdat deze nauwelijks te zien zijn, wordt zijn werk een palimpsest van alle tekens, kleuren en vormen die hij in zijn schilderij heeft geborsteld, getekend en bespat. Men komt zijn schilderijen binnen en "niet weten" is de spil die je naar zijn mysterieuze oppervlakken trekt en je daar houdt. De odyssee die de avonturier in zijn schilderij volgt, hoopt hij, maakt "niet weten" een kenbare ervaring. ~ Betsy Dillard Stroud