Wist je dat Ethiopiërs een kalender gebruiken die anders is dan die van Amerikanen? Ik kwam er gisteravond achter, terwijl ik koffie dronk met een nieuwe vriend die oorspronkelijk uit Ethiopië komt. Het is verrassend hoe gemakkelijk we kunnen vergeten dat culturen zoveel kunnen variëren en gewoon comfortabel blijven in onze eigen lokale realiteit. Dit gesprek was een eye-opener voor mij en een aanmoediging om te blijven leren over de mensen van de wereld, buiten onze eigen grenzen. Een van de redenen dat ik (en velen van jullie, ik ben er zeker van) zich tot kunst aangetrokken voelen, is omdat het misverstanden overstijgt - er zijn geen taalbarrières, geen vooroordelen, geen oordeel. Dat gezegd hebbende, is het ook de moeite waard om bewust te zijn van symbolische betekenissen in kunstwerken die specifieke culturen vertegenwoordigen.
Het lijkt mij dan ook gepast u te vertellen over het nieuwste boek van Lian Quan Zhen, Chinese landschapsschilderkunst: technieken voor aquarel. Naast het bieden van stapsgewijze oefeningen voor het schilderen in waterverf, deelt Lian de achtergrond (geen woordspeling bedoeld) van het schilderen van het landschap in de Chinese stijl, het ingaan op de geschiedenis en het beschrijven van vijf dominante stijlen.
Een van de eerste vragen die bij me opkwam toen ik door dit boek bladerde, was: wat is het verschil tussen landschapsschilderkunst zoals ik die ken en Chinese landschapsschilderkunst? Blijkbaar ben ik niet de enige die erom wordt gevraagd, omdat Lian zorgvuldig een hoofdstuk over westerse schilderkunst versus traditionele Chinese schilderkunst heeft opgenomen. Ik vond dit zo interessant dat ik besloot het onderstaande fragment te delen.
Joe Miller, oprichter van Cheap Joe's Art Stuff, had aardige dingen te zeggen over Lian: Er zijn momenten in het leven dat we voor het eerst in de aanwezigheid van iemand zijn en we weten gewoon dat we iemand ontmoeten die heel bijzonder is … De mogelijkheid om Oosterse en westerse kunst en filosofie als een mooi wandtapijt communiceren en samenbrengen, is slechts een van de vele talenten van Lian.”
Wat een mooi ding om te zeggen! Ik heb vaak de ervaring om iemand te ontmoeten en een directe verbinding te maken, alle verschillen opzij, of we nu uit dezelfde stad of alleen dezelfde planeet komen. Door nieuwe technieken te leren, zoals die in Chinese landschapsschilderkunst, kun je zowel je geest als je talent uitbreiden.
De jouwe in de kunst, Cherie
** Klik hier om je te abonneren op de Artists Network-nieuwsbrief voor inspiratie, instructie en meer!
Western Painting Vs. Traditionele Chinese schilderkunst: een fragment uit de Chinese landschapsschilderkunst van Lian Quan Zhen
Er zijn veel verschillen tussen de Chinese en westerse schilderkunst, behalve mediums en inkt. (Klik hier om dit te tweeten!)
Verschil 1: Filosofie
Chinese kunstenaars gebruiken hun verbeelding om expressieve interpretaties van de natuur te schilderen, waarbij ze trouw blijven aan de Taoïstische filosofie van het bereiken van harmonie met de natuur. Westerse kunstenaars vertrouwen op vormen, kleuren, lichten en schaduwen om een scène over te brengen. Chinese schilderkunst gebruikt de kracht van suggestie om de essentie van objecten vast te leggen, terwijl traditionele westerse schilderkunst vertrouwt op de nauwgezette weergave van de vormen van het object.
Verschil 2: perspectief
Chinese kunstenaars wanen zich als vogels over bergen om landschappen te observeren en een bewegend perspectief te creëren. Het doel is om de kijker uit te nodigen om over en door het landschap te dwalen. Westerse landschapsschilderijen hebben daarentegen meestal een-, twee- of driepuntsperspectieven die proberen een scène nauwkeurig weer te geven zoals deze op een foto kan worden vastgelegd.
Verschil 3: Stroke Techniques
Chinese kunstenaars gebruiken vereenvoudigde, minimale penseelstreken om onderwerpen af te bakenen zoals ze ze zien en voelen. Westerse kunstenaars maken objecten volgens de lichtbron om het oppervlak van een object weer te geven, met behulp van meer technische penseelstreken.
Verschil 4: De blanken verlaten
Chinese landschapsschilderijen hebben meestal veel ongeverfde gebieden, terwijl westerse landschappen soms geen wit verlaten. Voor Chinese schilders zijn ongeverfde gebieden even belangrijk als geschilderde. Witte ruimte wordt gewaardeerd om het schilderij te laten ademen en om het publiek in staat te stellen hun verbeelding te gebruiken om de scène te interpreteren.