Nicole bij Mille Fleurs 3, acrylverf op canvas, 48 x 30, 2010. | In the Afternoon Light, acrylverf op doek, 48 x 30, 2011. | ||
Contrast is het verschil tussen lichte en donkere waarden. Het menselijk oog kan duidelijk zien over een contrastverhouding van ongeveer 15.000 tot 1 (het helderste gebied 15.000 keer helderder dan het donkerste gebied). Schilderijen hebben daarentegen een maximale contrastverhouding van maximaal 100 tot 1.
Dit vormt een probleem voor schilders - hoe ze de indruk van natuurlijke contrasten kunnen krijgen zonder ze direct te kunnen tonen. Dit probleem is het meest urgent voor schilders die scènes afbeelden die worden verlicht door direct zonlicht, waar de helderste hoogtepunten en de donkerste schaduwen een compositie delen. Er is geen perfecte oplossing voor dit probleem, maar schilders die in contrast investeren, besteden veel aandacht en moeite aan het begrijpen van visuele aanwijzingen die onbewust als contrast worden geïnterpreteerd.
Victoria Selbach, een New Yorkse schilder, maakt weelderige schilderijen van naakten verlicht door zonlicht. Om overtuigende contrasten in haar acrylschilderijen te presenteren, gebruikt ze twee verwante schildertechnieken.
In Nicole bij Mille Fleurs 3 staat het grootste deel van de figuur in direct zonlicht. Selbach schildert een volledig bereik van waarden in de verlichte gebieden en laat de slagschaduwen zwart worden. Het oog zou natuurlijk in staat zijn om details in de gegoten schaduwen te zien, maar door ze zwart te schilderen, vertelt Victoria subliminaal de hersenen: "dit gebied is te donker om te zien." Het brein identificeert deze schaduwen vervolgens als ongeveer 15.000 keer donkerder dan de hoogtepunten, waardoor het impliciete contrast met de verlichte gebieden wordt verhoogd, die nergens bijna 15.000 keer helderder zijn dan de zwarten.
In haar schilderij In the Afternoon Light gebruikt mevrouw Selbach haar andere contrastverhogende techniek. Het grootste deel van de figuur is in de schaduw. Dus als Selbach haar "schaduwen = zwart" -regel had gevolgd, zou de compositie niet hebben gewerkt. In plaats daarvan geeft ze een groot bereik van waarden in de schaduwen en laat de lichten wit worden. Nogmaals, ze geeft de hersenen een krachtig signaal voor een volledige contrastverhouding van 15.000 tot 1, wat helpt om de contrastgrenzen van acrylverf te omzeilen.
Merk op dat in het eerste schilderij de techniek een gevoel van warm, rijk licht en verbrande schaduw geeft. In het tweede schilderij is er een gevoel van koele, gloeiende schaduwen en diffuse, wassende velden van licht.