De bekroonde aquarelkunstenaar Eric Wiegardt vindt vaak dat de compositieregels en de bijbehorende theorieën rigide zijn en niet zo nuttig. Omdat de regels nooit bij zijn hand leken te passen, bedacht Wiegardt een eenvoudig proces om zijn schilderijen te evalueren dat goed voor hem heeft gewerkt door de jaren heen en een manier om zich te concentreren op een gebied van dominantie om ervoor te zorgen dat je de aandacht van de kijker trekt.
Drie-staps samenstelling evaluatie
1) Het schilderij moet van een afstand goed rechtop staan.
2) Het oog moet door het hele beeldvlak reizen zonder vast te zitten aan een vorm of kleur.
3) Het oog moet naar een gebied van dominantie worden geleid en daar zo lang mogelijk worden vastgehouden.
Voor een diepgaande blik op hoe Wiegardt deze driestapsoefening voor hem laat werken - en om meer van zijn aquarelschilderijen te zien - bekijk dit nummer van Watercolor Artist.
Een dominantie gebied in een compositie
Het lijkt erop dat veel kunstenaars last hebben van een geval van 'Wow! Dit ziet er zo goed uit dat meer beter moet zijn. Dit sterke waardecontrast geeft mijn schilderij zoveel snap, en de intense kleuren hebben zoveel pit, en oh, het detail - laten we meer hebben!"
Deze aanpak resulteert onvermijdelijk in te veel vergelijkbare elementen die strijden om aandacht, wat resulteert in een onvoldoende gebied van dominantie. Designelementen - ruimte, lijn, vorm, waarde, textuur en kleur - die een uniformiteit in sterkte hebben, neigen elkaar uit te sluiten. Het lijkt op een balletvoorstelling met veel ballerina's, maar geen prima ballerina. Er vinden veel spectaculaire bewegingen plaats, maar er is geen focuspunt.
Het dominante gebied is precies dat - een gebied - en niet noodzakelijk een object. Om het dominante gebied te creëren, moeten we scherpere waardecontrasten, meer intense kleuren, warmere kleuren, hardere randen en meer detail construeren.
Achteruit op de rest van het schilderij geeft het gebied van dominantie de mogelijkheid om een krachtigere impact te maken. Maar hoe bereik je dat? Terwijl het beeldvlak weggaat van het dominante gebied, draait het allemaal om het gebruik van zachtere waardecontrasten, grijzere kleuren, koelere kleuren, zachtere randen en minder details.
Twee geheimen voor succes
Er zijn twee specifieke eigenschappen voor waterverf om in gedachten te houden bij het construeren van het dominante gebied.
Een zachte rand kan eenvoudig worden vastgezet in een hardere door een scherpe slag over de onderliggende zachte rand te overlappen. Dit kan een mooie, losse, schilderachtige beroerte veroorzaken. Het is veel moeilijker om een harde rand zachter te maken.
Meestal moeten we onze toevlucht nemen tot schrobben met een sti ff borstel om de rand te verzachten, wat vaak resulteert in een vermoeide, overgemengde doorgang van modderige kleur. Daarom begin ik vaak met schilderen op vochtig papier, dat overal zachte randen aanmoedigt. Dit zorgt ook voor fl exibiliteit in het proces, omdat ik niet in een hoek zit met te veel harde randen die moeten worden verzacht.
Ik ben ook voorzichtig om weg te blijven van delen van het dominante gebied dat een vlijmscherpe rand nodig heeft. Ik weet dat ik me kan aanpassen, waardoor de zachtere gebieden moeilijker worden naarmate het schilderij vordert. Tegen het einde van de schilderbeurt zorg ik voor een strakke, harde rand, of mogelijk meerdere, op het gebied van dominantie. Maar ik zal geleidelijk minder en minder harde randen construeren als ik naar de buitenkant van het beeldvlak ga, waar er meestal weinig verandering is ten opzichte van de eerste zachte randen.
Met dit in gedachten begin ik elk van mijn schilderijen met veel intense kleuren - meer dan ik nodig zal hebben - in afwachting van grijze gebieden behalve het gebied van dominantie later. Het is belangrijk om grijsere kleuren, minder details en waardecontrasten op te nemen - evenals de noodzakelijke, maar vaak over het hoofd gezien, zachtere randen - buiten het dominante gebied om een effectief schilderij te creëren. Ze zijn allemaal belangrijk om de aandacht te vestigen op het gebied van dominantie.
Composition Demo: Area of Dominance
Stap 1 Ik blokkeer de grote vormen door de juiste waarde vast te stellen. Ik moet deze mogelijk naar donkerdere waarden aanpassen naarmate het schilderij zich ontwikkelt, dus in dit stadium is nauwkeurige nauwkeurigheid niet nodig; als ik echter te donker begin met de waardeconstructie, kan ik in de problemen zitten omdat het zo moeilijk is om een passage lichter te maken.
Dit is de tijd voor grote verbindingspatronen met veel zachte randen. Ik probeer ook een representatie van de duisternis te hebben als een doelpaal waartegen de middentonen en lichten kunnen worden vergeleken.
Stap 2 Vervolgens begin ik het dominante gebied te verheffen in vergelijking met de rest van het schilderij. Ik werk dan aan de rest van het schilderij ter ondersteuning van het gebied, maar ik probeer het niet te overtreffen in mate van verfijning.
Dit brengt natuurlijk het gebied van dominantie naar een hoger niveau van voltooiing; Ik volg dit proces gedurende het schilderij tot voltooiing. Daar is een logische reden voor: hiermee kan ik het dominante gebied voor de rest van het schilderij houden. Het dominante gebied moet de compositie in zijn geheel beheersen.
Stap 3 Ik plaats nog een paar twijgen rond de bloemen en maak de waarden onderaan en uiterst rechts van het schilderij donkerder, zodat de sterkere waardecontrasten worden gereserveerd voor gebieden rond de bloemen. Nogmaals, ik ga heen en weer tussen het gebied van dominantie en de rest van het schilderij, waarbij ik het gebied van dominantie altijd een stap voorloop op al het andere.
Ik eindigde met een onbedoelde donkere takjesvorm nabij het midden van de compositie. Ik heb het het beste gevonden om een mogelijke fout niet aan te raken, maar het beter te laten voor een latere evaluatie.
Stap 4 Ik maak het Masa-papier plat en monteer het op waterverfpapier voor stabiliteit. Ik maak de randen rond de bloemen harder en definieer meer takken in hetzelfde gebied. Ik voeg ultramarijnblauw toe aan sommige witte gebieden als een contrasterende kleurverklaring, die helpt om het dominante gebied te versterken.
Ik vertrouw op dit moment sterk op mijn intuïtieve impulsen. Als de donkere takvorm iets uit het midden is, wordt het oog van de kijker naar de bloemen getrokken. Ik ben blij dat ik het met rust heb gelaten en er geen moeite mee heb gedaan; het hield de passage fris en expressief voor Quince (aquarel op papier, 22 × 30).
Schilderen zonder een net
Dit artikel is gebaseerd op de instructie en oefening waar Eric Wiegardt diep in duikt in de pagina's van zijn boek, Painting Without a Net. De angst voor het blanco papier zal niet meer zijn met deze hulpbron aan uw zijde! Verken onbevreesd, kunstenaars!
Gebruik de tips die Eric hier heeft besproken om je eigen schilderij te maken met een dominante plek. Stuur een JPEG (met een resolutie van 72 dpi) van uw voltooide schilderij naar [e-mail beveiligd] met "Creativity Workshop" in de onderwerpregel - of volg @artistsnetwork op Instagram en deel uw schilderij daar: #everywatercolor.
De 'editor's choice' ontvangt een exemplaar van het boek van Wiegardt, Painting Without a Net. De inzendingsdeadline is 15 augustus 2018.